1912 - 1917
Την 1η Ιανουαρίου (19 Δεκεμβρίου 1911 με το Ιουλιανό ημερολόγιο) γεννιέται ο Νικηφόρος Βρεττάκος στις Κροκεές (Λεβέτσοβα) Λακωνίας. Είναι το δεύτερο, από τα έξι παιδιά, του Κωνσταντίνου Βρεττάκου και της Ευγενίας Παντελεάκη. Περνά τα νηπιακά του χρόνια στο πατρικό κτήμα στην περιοχή Πλούμιτσα, όπου υπάρχουν μόνον τα δύο μεγάλα σπίτια, του πατέρα και του θείου του και το οικογενειακό εκκλησάκι του Αη-Γιώργη. Ο τόπος αυτός του φυσικού κάλλους και της παιδικής αμεριμνησίας θα επιδράσει καταλυτικά στη ψυχοσύνθεση του Νικηφόρου και στη διαμόρφωση της ποιητικής του ιδιοσυγκρασίας.
1917 - 1928
Το 1917 η οικογένεια μετακομίζει στις Κροκεές. Ο Νικηφόρος εγγράφεται μαθητής στο Δημοτικό σχολείο του χωριού. Το 1921 τελειώνει το Δημοτικό και συνεχίζει στο Ημιγυμνάσιο Κροκεών από το οποίο παρά τις οικονομικές δυσχέρειες και τη βαριά αρρώστια του πατέρα του, αποφοιτά το 1923. Στη συνέχεια εγγράφεται στο Γυμνασίο Γυθείου όπου φοιτά με πολλές δυσκολίες λόγω της οικονομικής δυσπραγίας της οικογένειάς του. Συγκατοικεί με τον φίλο του Θαλή Κουτούπη. Στο ίδιο σχολείο, στην περίοδο αυτή, φοιτά και ο Γιάννης Ρίτσος. Το 1928 δίνει δύο διαλέξεις στην Εμπορική Λέσχη Γυθείου με θέματα από "τη Δικαιοσύνη και την Παιδεία ως τη διάσπαση του ατόμου".
1929 - 1933
Τον Νοέμβριο ο Νικηφόρος φεύγει για την Αθήνα με όνειρο να συνεχίσει τις σπουδές του, ένα όνειρο που δεν θα πραγματοποιηθεί κάτω από την πίεση της ανάγκης για άμεση εύρεση εργασίας. Το Δεκέμβριο εκδίδεται η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο "Κάτω από σκιές και φώτα".
Το 1932 υπηρετεί στο στρατό ως προστάτης πολυμελούς οικογένειας και το 1933 εκδίδεται η ποιητική συλλογή του "Κατεβαίνοντας στη σιγή των αιώνων". Ο Κωστής Παλαμάς ζητά να τον γνωρίσει.
1934 - 1937
Γνωρίζεται με τη φοιτήτρια της φιλολογίας Καλλιόπη Αποστολίδη με την οποία παντρεύονται στις 20 Αυγούστου. Εργάζονται και οι δυο ως ημερομίσθιοι γραφείς στις Γενικές Αποθήκες Στρατού στον Πειραιά. Το 1936 γεννιέται η κόρη του Τζένη (Ευγενία Παπαδημητρίου). Οδηγείται στην πυρά από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου το βιβλίο του "Ο Πόλεμος" που είχε κυκλοφορήσει τον προηγούμενο χρόνο. Το 1937 κυκλοφορεί "Η Επιστολή του Κύκνου".
1938
Γεννιέται ο γιος του Κώστας. Προσλαμβάνεται ως έκτακτος Γραφέας 2ας Τάξεως στο Υπουργείο Εργασίας. Προηγουμένως είχε εργασθεί ως ιδιωτικός υπάλληλος και ως υπάλληλος υφαντουργείου. Η γυναίκα του διορίζεται στον Ο.Λ.Π. Εκδίδεται η ποιητική συλλογή "Το ταξίδι του Αρχάγγελου".
1940 - 1944
Πολεμάει στην πρώτη γραμμή ως απλός στρατιώτης. Κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή "Το μεσουράνημα της φωτιάς". Του απονέμεται το Κρατικόν Βραβείον Ποιήσεως. Στις 14 Απριλίου 1941 διαλύεται το σύνταγμα στο οποίο υπηρετεί και επιστρέφει με τα πόδια στην Αθήνα. Παίρνει ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Οργανώνεται στο Ε.Α.Μ. και γίνεται μέλος του Κ.Κ.Ε. Στις 12 Δεκεμβρίου 1944 πεθαίνει ο πατέρας του.
1945 - 1947
Εκδίδονται τα βιβλία "33 ημέρες", "Το αγρίμι" και "Λογος ενός ληστή στη διάσκεψη του Πότσδαμ". Του απονέμεται το Βραβείο Εθνικής Αντίστασης για τα αντιστασιακά του ποιήματα. Αναλαμβάνει τη βιβλιοκριτική στο περιοδικό "Ελεύθερα Γράμματα" του οποίου αργότερα θα διατελέσει αρχισυντάκτης, εκδότης και διευθυντής, ενώ ταυτόχρονα απολύεται από το Υπουργείο Εργασίας για τα πολιτικά του φρονήματα. Μετακομίζει στην οδό Καραϊσκου στον Πειραιά όπου θα συγκατοικήσει με τη Βάσω και το Γιώργο Κατράκη. Εκδίδεται η "Παραμυθένια Πολιτεία".
1948 - 1950
Γνωρίζεται με τον Άγγελο Σικελιανό. Κυκλοφορούν οι ποιητικές συλλογές του "Το βιβλίο της Μαργαρίτας" και "Ο Ταϋγετος και η σιωπή" καθώς και το λυρικό δράμα "Δυο άνθρωποι μιλούν για την ειρήνη του κόσμου", εξαιτίας του οποίου διαγράφεται από το Κ.Κ.Ε. και απομακρύνεται από τη διεύθυνση του περιοδικού "Ελεύθερα Γράμματα". Προσλαμβάνεται ως γραφέας στον οικοδομικό Συνεταιρισμό Εκτελωνιστών Πειραιά και το 1950 κυκλοφορούν οι ποιητικές του συλλογές "Τα θολά ποτάμια" και "Η Πλούμιτσα" σε 53 αντίτυπα καλλιγραφημένα από το Σπύρο Κυρίτση.
1951 - 1955
Εκδίδονται "Η Πλούμιτσα" και "Η έξοδος και το άλογο". Ζει την αρχή μιας αληθινής φιλίας με τους Τατιάνα και Ροζέ Μιλλιέξ. Το 1954 απολύεται η γυναίκα του από τον Ο.Λ.Π. εξαιτίας των πολιτικών της φρονημάτων. Το 1955 η θητεία του ως δημοτικού συμβούλου στο Δήμο Πειραιά του δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξει μια αξιόλογη πολιτιστική δράση από τη θέση του Προέδρου της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Δήμου.
1956 - 1958
Κυκλοφορεί το βιβλίο του "Τα ποιήματα 1929-1951" και του απονέμεται το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Επισκέπτεται τη Σοβιετική Ένωση στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Συνάντησης Δημοκρατικής Νεολαίας και περιγράφει τις εντυπώσεις του στο βιβλίο του "Ο ένας από τους δύο κόσμους". Κυκλοφορούν οι ποιητικές συλλογές "Ο Χρόνος και το ποτάμι" και "Η μητέρα μου στην εκκλησία".
1960 - 1962
Κυκλοφορεί η κριτική του μελέτη "Νίκος Καζαντζάκης. Η αγωνία και το έργο του" και οι ποιητικές συλλογές "Το βάθος του κόσμου" και "Αυτοβιογραφία". Η οικογένεια του ποιητή αντιπαλεύει για άλλη μια φορά την αμείλικτη ανάγκη της καθημερινότητας. Κατεδαφίζεται το σπίτι της οδού Καραϊσκου ενώ τελεί υπό διάλυση ο Οικοδομικός Συνεταιρισμός Εκτελωνιστών Πειραιά. Ο Νικηφόρος μένει άνεργος. Η οικογένεια μετακομίζει στην Αθήνα. Στη Μόσχα κυκλοφορούν ποιήματά του μεταφρασμένα στη ρωσική γλώσσα.
Το 1961 γνωρίζεται με την Ανθούλα Γανιάρη, αφοσιωμένη φίλη και ερανίστρια του έργου του.
1964 - 1966
Εργάζεται με τη μεσολάβηση του φίλου του, Λουκή Ακρίτα, ως ιματιοφύλακας στο Εθνικό Θέατρο. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θεμέλιο η "Εκλογή". Ταξιδεύει στο Βουκουρέστι, στη Βενετία και στις Δαλματικές ακτές. Το 1965 πεθαίνει η μητέρα του.
1967 - 1969
Τον Αύγουστο συλλαμβάνεται από το καθεστώς ο γιος του ποιητή, Κώστας και φυλακίζεται. Τον Οκτώβριο ο Νικηφόρος αυτοεξορίζεται. Φιλοξενείται στη Διεθνή Παιδούπολη Πεσταλότσι στο Τρόγγεν της Ελβετίας όπου ζεί τρία χρόνια. Επισκέπτεται ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και δίνει διαλέξεις. Ολοκληρώνει συγγραφικά την "Οδύνη" η οποία κυκλοφορεί στη Νέα Υόρκη το 1969. Γερμανικά πανεπιστήμια διοργανώνουν εκδηλώσεις αφιερωμένες σ' αυτόν και ραδιοφωνικοί σταθμοί της Γερμανίας μεταδίδουν εκπομπές προς τιμήν του.
1970 - 1973
Μετά από σοβαρή πρόταση για συνεργασία στη σύνταξη του ελληνο-ιταλικού λεξικού που του γίνεται από τον πρόεδρο του Σικελικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών, Bruno Lavagnini, εγκαθίσταται στο Παλέρμο της Σικελίας. Συνεργάζεται με τον Vincenzo Rotolo, και συνδέεται μαζί του με βαθείς πνευματικούς και ψυχικούς δεσμούς. Ο Νικηφόρος εργάζεται συστηματικά στη σύνταξη του λεξικού και παράλληλα επιλέγει τα ποιήματα της "Οδοιπορίας", που κυκλοφορούν το 1972 σε τρείς τόμους, με χαρακτικά της Βάσως Κατράκη. Μεταφράζονται έργα του στα ιταλικά και τα γερμανικά. Το 1973 είναι μαζί του στο Παλέρμο η γυναίκα του και η εγγονή του Αλεξάνδρα. Ο ποιητής εργάζεται πάνω στο έργο "Προμηθέας ή το παιχνίδι μιας μέρας".
1974
Προσβάλλεται από βαριάς μορφής φυματίωση και νοσηλεύεται για έξι μήνες σε νοσοκομείο του Παλέρμο. Με μεσολάβηση του Roger Milliex και με τη συνδρομή των σικελικών αρχών εγκαθίσταται, για ανάρρωση, στο χωριό Serres των Κάτω Γαλλικών Άλπεων όπου εμπνέεται "Το ποτάμι Μπυές και τα επτά ελεγεία". Στις 16 Αυγούστου επιστρέφει στην Ελλάδα. Εκδίδονται οι ποιητικές συλλογές του "Διαμαρτυρία" και "Ωδή στον Ήλιο".
1975 - 1977
Κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή "Το ποτάμι Μπυές και τα επτά ελεγεία" και τον επόμενο χρόνο εκδίδεται το "Απογευματινό Ηλιοτρόπιο". Επισκέπτεται την Κύπρο. Βραβεύεται από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο Ουράνης.
1978
Εγκαθίσταται στην Πλούμιτσα. Κυκλοφορεί η έμμετρη τραγωδία του "Προμηθέας ή το παιχνίδι μιας μέρας".
1979 - 1981
Τυπώνονται ποιήματά του στα αγγλικά και του απονέμεται το Διεθνές Βραβείο του Βελγίου KNOKEN. Είναι υποψήφιος για το βραβείο Nobel της λογοτεχνίας μετά από πρόταση της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Του απονέμεται το Βραβείο της Εταιρείας Σικελικών Γραμμάτων και Τεχνών ASLA. Κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Τρία Φύλλα "Τα Ποιήματα" σε δύο τόμους.
1982 - 1986
Του απονέμεται το Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη "Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη". Εκδίδεται "Ο διακεκριμένος πλανήτης" και κυκλοφορούν έργα του μεταφρασμένα στα τουρκικά. Εκδίδεται η ποιητική συλλογή του "Ηλιακός Λύχνος" και κυκλοφορούν ποιήματά του στην Ουγγαρία. Επισκέπτεται το Άγιο Όρος και τον Καναδά όπου τον τιμούν οι ομογενείς Κροκεάτες.
Στις 22 Μαρτίου 1985 η Ακαδημία Αθηνών του απονέμει το Αριστείον Γραμμάτων και στις 9 Ιουλίου τον τιμά το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής. Κυκλοφορεί η ποιητική του συλλογή "Εκκρεμής δωρεά".
1987 - 1988
Στις 26 Φεβρουαρίου 1987 η Ακαδημία Αθηνών τιμά τον ποιητή με την εκλογή του ως μέλους της. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς απονέμονται στον ποιητή σειρά από μετάλλια και στις 9 Φεβρουαρίου 1988 γίνεται η επίσημος υποδοχή του Νικηφόρου στην Ακαδημία Αθηνών. Θέμα της ομιλίας του "Ποιητικός λόγος και εθνική αλήθεια". Εκδίδονται οι ποιητικές συλλογές "Χορωδία" και "Η φιλοσοφία των λουλουδιών".
1989 - 1990
Επισκέπτεται το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών τον προτείνει μαζί τον Γιάννη Ρίτσο, για το βραβείο Nobel της λογοτεχνίας. Του απονέμονται τιμητικές διακρίσεις από την Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου, το Υπουργείο Παιδείας Κύπρου, την Academia Tiberina και πολλούς άλλους. Ξεχωριστή τιμή για τον Νικηφόρο αποτελεί το Διεθνές Βραβείο Βαπτσάροφ της Βουλγαρίας.
1991
Αναγορεύεται επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Προτείνεται για τέταρτη φορά από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών για το βραβείο Nobel της λογοτεχνίας. Εκδίδεται η ποιητική του συλλογή "Συνάντηση με τη θάλασσα". Στις 20 Ιουλίου παρακολουθεί τη Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη στο καταφύγιο του Ταϋγέτου και διαβάζει ο ίδιος τον Επίλογο της Λειτουργίας.
Το πρωϊ της Κυριακής, 4 Αυγούστου, o Νικηφόρος, πλήρης ημερών πνευματικής δημιουργίας και προσφοράς προς τον άνθρωπο, αφήνει την τελευταία του πνοή στην Πλούμιτσα.